ساخت در مناطق کوهستانی

ساخت در مناطق کوهستانی

مناطق کوهستانی به دلیل زیبایی های طبیعی و شرایط ویژه خود، در عین جذابیت، محیط هایی چالش برانگیز برای ساخت وساز محسوب می شوند. این نواحی با ویژگی هایی مانند شیب های تند، تغییرات مداوم اقلیمی و تنوع خاک، نیازمند طراحی و برنامه ریزی دقیق تری برای اجرای پروژه های ساختمانی هستند. علاوه بر این، وجود اکوسیستم های حساس، پوشش گیاهی خاص و منابع طبیعی ارزشمند باعث شده که این مناطق تحت قوانین و حفاظت های ویژه ای قرار گیرند، موضوعی که اجرای فعالیت های ساخت وساز را دشوارتر می کند. ساخت وساز در مناطق کوهستانی با چالش هایی نظیر فرسایش زمین، خطر لغزش، نوسانات شدید دما، بارش های سنگین و احتمال وقوع زلزله مواجه است. همچنین، مشکلاتی مانند سختی در انتقال مصالح ساختمانی و تجهیزات، هزینه های بالا و شرایط طاقت فرسای کاری، مهندسان و معماران را با موانع متعددی روبه رو کرده است. با این حال، رعایت اصول مهندسی، بهره گیری از روش ها و فناوری های نوین و توجه به ملاحظات اجتماعی و زیست محیطی می تواند این چالش ها را به شکلی مؤثر مدیریت کند. این مقاله با هدف بررسی ابعاد مختلف ساخت وساز در مناطق کوهستانی، شامل شناسایی مشکلات و ارائه راهکارهای علمی و فنی برای رفع آن ها تدوین شده است. همچنین، به جوانب قانونی، اجتماعی و زیست محیطی این دسته از پروژه ها پرداخته خواهد شد تا با رویکردی پایدار و مسئولانه، هم امکان ساخت وساز فراهم شود و هم از تخریب منابع طبیعی جلوگیری به عمل آید. برای مشاهده پروفیل ساختمانی کلیک کنید. در این مقاله به ساخت در مناطق کوهستانی پرداخته می شود.

ویژگی های ساخت در مناطق کوهستانی

مناطق کوهستانی دارای خصوصیات منحصربه فردی هستند که موجب می شود این نواحی برای ساخت وساز به چالش های متعددی تبدیل شوند. زمین شناسی پیچیده این مناطق، شامل انواع سنگ های رسوبی، آتشفشانی و دگرگونی، اغلب مشکلاتی مانند رانش زمین، زمین لغزش و ناپایداری خاک را ایجاد می کند. به همین دلیل، شناخت دقیق ویژگی های خاک و ساختار بستر زمین برای هر گونه پروژه عمرانی در این مناطق اهمیت بسیاری دارد. شیب های تند یکی از مشخصه های اصلی مناطق کوهستانی است که می تواند طراحی و اجرای سازه ها را دشوار کند. این شیب ها خطر وقوع زمین لغزش را افزایش می دهند؛ بنابراین در زمان طراحی و ساخت وساز باید توجه ویژه ای به پایداری سازه ها و پی ریزی مناسب صورت گیرد. علاوه بر این، تغییرات اقلیمی در این مناطق معمولاً شدید است. اختلاف دمای زیاد بین روز و شب و بارش های سنگین برف و باران تنها بخشی از شرایط محیطی هستند که ممکن است فشار زیادی به سازه ها وارد کنند. لذا سازه ها باید با مقاومت کافی در برابر شرایط سخت اقلیمی از جمله سرما، برف و یخ زدگی طراحی شوند. پوشش گیاهی و زیست بوم طبیعی نیز از دیگر ویژگی های این نواحی است. جنگل ها، مراتع غنی و زیستگاه های متنوع حیوانی در بسیاری از مناطق کوهستانی یافت می شود. حفظ منابع طبیعی هنگام ساخت وساز از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا این اکوسیستم ها اغلب زیستگاه گونه های نادر گیاهان و جانوران هستند که ممکن است تحت تأثیر پروژه ها آسیب ببینند. ازاین رو، ضروری است که عملیات ساخت وساز با در نظر گرفتن حداقل تأثیرات منفی بر محیط زیست انجام شود. علاوه بر مسائل زیست محیطی، دسترسی به این مناطق نیز همواره یکی از مشکلات اصلی است. جاده ها و مسیرهای ارتباطی در مناطق کوهستانی معمولاً پرپیچ وخم و محدود هستند، که در فصل های سرد به دلیل بارش برف یا رانش زمین گاه کاملاً غیرقابل استفاده می شوند. این موضوع علاوه بر پیچیدگی های حمل ونقل مصالح ساختمانی، ممکن است زمان و هزینه پروژه ها را نیز افزایش دهد. در نتیجه، توجه به توسعه زیرساخت های مناسب برای تسهیل عملیات عمرانی در این مناطق اهمیت بالایی دارد. یکی دیگر از محدودیت ها در این مناطق، منابع آبی پراکنده و محدود است. وجود آب های سطحی وابسته به بارش های فصلی مشکلاتی را در تأمین آب شرب و طراحی شبکه های آب رسانی ایجاد می کند. بنابراین، مدیریت بهینه منابع آبی برای پروژه های عمرانی یکی دیگر از عوامل کلیدی در این مکان ها به شمار می رود. همچنین نباید از خطرات طبیعی این نواحی غافل شد. پدیده هایی نظیر زمین لرزه، طوفان، سیلاب و ریزش برف می توانند آثار مخربی بر زیرساخت ها و ایمنی ساکنان داشته باشند. بنابراین طراحی سازه ها باید با استانداردهای مقاوم در برابر بلایای طبیعی انجام شود تا امنیت لازم فراهم شود. در نهایت، ساخت وساز در مناطق کوهستانی به مطالعات جامع، طراحی دقیق و رعایت اصول مهندسی خاص نیاز دارد. استفاده از فناوری های پیشرفته و روش های نوین می تواند نه تنها پایداری سازه ها را تضمین کند، بلکه به حفظ محیط زیست و کاهش اثرات مخرب انسانی نیز کمک کند.

ساخت در مناطق کوهستانی

چالش های ساخت و ساز در کوهستان

ساخت وساز در مناطق کوهستانی همواره با چالش های گوناگون همراه است که هر یک می توانند تأثیرات چشمگیری بر روند و موفقیت پروژه های ساختمانی بگذارند. این چالش ها عمدتاً ناشی از ویژگی های طبیعی و خاص جغرافیایی، زمین شناسی و اقلیمی این مناطق هستند و به دقت و توجه بالایی نیاز دارند. یکی از اصلی ترین این چالش ها، اطمینان از پایداری سازه هاست. در مناطقی با شیب های تند، خطراتی همچون رانش زمین، زمین لغزش و سقوط سنگ ها عمومیت بیشتری دارند. این خطرات می توانند ایمنی و ثبات سازه ها را به شدت تحت تأثیر قرار دهند. بنابراین، طراحی و اجرای پی ها و ساختارها باید به گونه ای انجام شود که از مقاومت کافی در برابر این مسائل برخوردار باشند. یکی دیگر از چالش های اساسی، موضوع حمل ونقل مصالح و تجهیزات ساختمانی است. مسیرهای صعب العبور و پیچ درپیچ غالباً موجب دشواری در دسترسی به این مناطق می شوند که این امر زمان و هزینه های زیادی را به پروژه تحمیل می کند. افزون بر این، محدودیت های جاده ای و انسداد مسیرها در فصول خاصی مانند زمستان، به دلیل بارش برف یا یخبندان، ممکن است به توقف کامل فعالیت ها منجر شود و اثرات منفی زیادی بر روند کلی کار برجای بگذارد. همچنین شرایط نامساعد اقلیمی چالشی دیگر است که نمی توان از تأثیر آن چشم پوشی کرد. از تغییرات شدید دما گرفته تا بارش برف سنگین، باران های سیل آسا و وزش بادهای شدید، همه می توانند فرآیند ساخت وساز را دشوارتر کنند. در چنین شرایطی، انتخاب مواد و مصالح مناسب که بتوانند در برابر این عوامل مقاومت کنند، اهمیت ویژه ای دارد. در غیر این صورت، مقاومت سازه ها تضعیف شده و احتمال آسیب دیدگی افزایش می یابد. علاوه بر آن، شرایط سخت اقلیمی معمولاً زمان اجرای پروژه ها را طولانی تر کرده و هزینه های کلی را نیز افزایش می دهد. حفاظت از محیط زیست نیز به عنوان یکی از موضوعات قابل توجه در مناطق کوهستانی مطرح است. این نواحی اغلب دارای اکوسیستم های منحصر به فرد و زیستگاه های حساس گیاهی و جانوری هستند که فعالیت های ساخت وساز می تواند آن ها را دچار آسیب کند. اجرای پروژه های ساختمانی باید با رعایت اصول توسعه پایدار صورت گیرد تا کمترین میزان تخریب زیستی به این مناطق وارد شود. کمبود منابع آبی نیز از دیگر چالش هایی است که هنگام ساخت وساز در این مناطق نمود پیدا می کند. دسترسی محدود به آب در بسیاری از کوهستان ها نیازمند برنامه ریزی دقیق برای تأمین آب مورد نیاز پروژه هاست. علاوه بر این، طراحی سیستم های کارآمد برای جمع آوری و تصفیه آب می تواند راهکاری مؤثر برای مقابله با این محدودیت باشد. در نهایت، هزینه بالای ساخت وساز یکی دیگر از مشکلات عمده در مناطق کوهستانی است. عواملی همچون دشواری حمل مصالح، نیاز به طراحی ویژه سازه ها برای مقابله با شرایط محیطی سخت و مدت زمان طولانی تر پروژه ها از عواملی هستند که موجب افزایش هزینه ها می شوند. استفاده از مواد مقاوم در برابر شرایط اقلیمی یا ابزارهای فناوری پیشرفته نیز احتمالاً بار مالی بیشتری را تحمیل خواهد کرد. مجموعه این عوامل باعث می شود که پروژه های ساختمانی در مناطق کوهستانی به فرآیندی پیچیده، پرهزینه و زمان بر تبدیل شوند. اما با برنامه ریزی اصولی، بهره گیری از فناوری های نوین و رعایت شیوه های مهندسی مناسب، می توان این دشواری ها را تا حد زیادی کنترل و مدیریت کرد. برای مشاهده ورق سیاه کلیک کنید.

ساخت در مناطق کوهستانی

استانداردها و راهکارهای مهندسی در ساخت و ساز در مناطق کوهستانی

ساخت وساز در مناطق کوهستانی به دلیل ویژگی های منحصربه فرد این نواحی مستلزم رعایت استانداردهای خاص و استفاده از راهکارهای مهندسی ویژه ای است. هدف از این استانداردها و راهکارها، تضمین ایمنی، پایداری و کیفیت سازه ها در شرایط دشوار و چالش برانگیز این مناطق است. در ادامه، مهم ترین ملاحظات مهندسی و الزامات ساخت وساز در چنین محیط هایی بررسی می شود. یکی از نخستین گام ها در پروژه های ساخت وساز در محیط های کوهستانی، انجام مطالعات جامع ژئوتکنیکی است. این بررسی ها برای ارزیابی وضعیت زمین شناسی منطقه، نوع خاک، لایه های زیرسطحی و مدیریت خطرات طبیعی نظیر زمین لغزش یا رانش زمین از اهمیت بالایی برخوردارند. نتایج این مطالعات، پایه و مبنای طراحی پی ها و سازه های مقاوم خواهند بود، به طوری که از پایداری سازه در برابر تغییرات و ناپایداری های زمین اطمینان حاصل شود. طراحی پی و سایر بخش های سازه در مناطق شیب دار کوهستانی باید با دقت بسیار بیشتری صورت گیرد. در شرایطی که شیب زمین زیاد باشد، استفاده از پی های عمیق و تقویت شده حیاتی است. همچنین، بهره گیری از دیوارهای حائل و سیستم های مهار باعث افزایش ایمنی سازه ها و جلوگیری از زمین لغزش می شود. استفاده از مصالح مقاوم و فناوری های پیشرفته، نظیر آب بندی و تثبیت خاک به ویژه در مناطق مرطوب و پر بارش، از دیگر الزامات این محیط هاست. انتخاب مصالح ساختمانی مناسب یکی از عوامل کلیدی دیگر در مناطق کوهستانی است. باید اولویت به موادی داده شود که توانایی مقاومت در برابر شرایط آب وهوایی سخت از جمله تغییرات دما، برف و یخ زدگی را داشته باشند. مصالح سبک ولی مقاومی نظیر بتن پیش تنیده یا فولاد ضدزنگ به کاهش بار کلی سازه کمک کرده و فشار ناشی از شیب ها و شرایط جوی خشن را کاهش می دهند. استفاده از فناوری های مدرن در فرآیند ساخت وساز مناطق کوهستانی ضروری است زیرا علاوه بر کاهش زمان اجرا، هزینه ها را نیز به میزان چشمگیری پایین می آورد. سیستم هایی مانند ساخت مدولار یا پیش ساخته و تکنیک های سبک سازی سازه ها مثال هایی از این فناوری ها هستند. همچنین، مدل سازی دیجیتال و شبیه سازی مهندسی به تیم پروژه امکان می دهد تا از همان مراحل اولیه مشکلات احتمالی را شناسایی کرده و راهکارهای مناسبی برای رفع آن ها طراحی کنند. چالش های مدیریت منابع آبی در محیط کوهستانی نیز اهمیت بالایی دارند. محدودیت دسترسی به آب در این مناطق نیازمند طراحی سیستم های کارآمد جمع آوری، تصفیه و بازیافت آب است. روش هایی نظیر ذخیره آب باران، استفاده از پمپ های خورشیدی و سیستم های بازیافت آب می توانند وابستگی به منابع آبی محدود را کاهش دهند. یکی دیگر از مشکلات شایع در این مناطق، دشواری تامین مصالح و تجهیزات لازم پروژه است. برای حل این معضل، استفاده از مواد محلی ترجیح داده می شود که هم هزینه ترابری را کاهش می دهد و هم با بافت معماری بومی هماهنگ تر است. در موارد اضطراری نیز باید برنامه ریزی دقیقی برای تامین به موقع مصالح از خارج منطقه انجام شود تا پروژه با فشار زمانی یا مالی مواجه نشود. با توجه به خطرات طبیعی فراوان مانند رانش زمین یا سیلاب، به کارگیری فناوری های نظارتی پیشرفته برای ارزیابی شرایط محیطی بسیار سودمند است. سیستم های هشدار زودهنگام و ابزارهای پایش محیطی که شرایط جوی یا زمین شناسی را بررسی می کنند، کمک بزرگی به پیش بینی بحران ها و جلوگیری از وقوع مشکلات احتمالی خواهند کرد. رعایت اصول زیست محیطی نیز بخشی حیاتی از ساخت وساز در این مناطق محسوب می شود. حفاظت از اکوسیستم های حساس نیازمند اجرای استانداردهای سبز در طراحی و استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر نظیر خورشید و باد برای تامین انرژی مورد نیاز ساختمان هاست. چنین اقداماتی علاوه بر کاهش مصرف سوخت های فسیلی، تضمین کننده حفظ منابع طبیعی خواهند بود. برای مشاهده میلگرد آجدار کلیک کنید.

ساخت در مناطق کوهستانی

ملاحظات زیست محیطی

مناطق کوهستانی به دلیل خصوصیات منحصر به فرد اکولوژیکی و جغرافیایی خود، از اهمیت بالای زیست محیطی برخوردارند. ساخت وساز در این مناطق، در صورتی که بدون توجه به مسائل محیط زیستی انجام شود، می تواند منجر به آسیب های جدی به اکوسیستم ها و منابع طبیعی گردد. از این رو، رعایت ملاحظات زیست محیطی در طراحی و اجرای پروژه های ساختمانی این مناطق ضروری است تا ضمن حفظ منابع طبیعی، از تخریب محیط زیست جلوگیری شود. در ادامه، برخی از مهم ترین ملاحظات زیست محیطی در ساخت وساز مناطق کوهستانی بررسی می شود. یکی از اولین و اساسی ترین ملاحظات زیست محیطی، حفاظت از اکوسیستم های طبیعی است. این مناطق اغلب زیستگاه گونه های گیاهی و جانوری نادر و آسیب پذیر به شمار می روند. هرگونه تغییر در این اکوسیستم ها می تواند به کاهش تنوع زیستی و اختلال در زنجیره های غذایی بومی منجر شود. بنابراین، طراحی سازه ها باید به گونه ای باشد که کمترین تأثیر منفی را بر زیستگاه های طبیعی بگذارد و از تخریب آن ها جلوگیری کند. فرسایش خاک یکی دیگر از چالش های زیست محیطی مهم در این مناطق محسوب می شود. ساخت وساز روی شیب های تند می تواند موجب فرسایش خاک و تغییرات اساسی در ساختار زمین شناسی منطقه گردد. این مسئله ممکن است خطراتی نظیر زمین لغزش و از دست رفتن اراضی کشاورزی را به همراه داشته باشد. برای مقابله با این مشکل، باید از روش هایی مانند استفاده از سیستم های پایدارسازی خاک، احداث دیوارهای حائل و کاشت پوشش گیاهی مقاوم در برابر فرسایش بهره گرفت. همچنین، طراحی سیستم های مدیریت روان آب ها و کنترل سیلاب ها از جمله اقدامات ضروری برای جلوگیری از آسیب بیشتر به محیط زیست است. آلودگی هوا و آب نیز جزو نگرانی های زیست محیطی مهم در پروژه های ساختمانی مناطق کوهستانی قرار دارد. فعالیت های ساختمانی در این نواحی ممکن است منجر به ورود آلودگی های شیمیایی به منابع آبی جاری یا زیرزمینی شود. این امر خصوصاً در مناطق با منابع آبی محدود می تواند صدمات جبران ناپذیری به اکوسیستم های آبی وارد کند. علاوه بر آن، گردوغبار ناشی از فعالیت های ساخت وساز بر کیفیت هوا اثر منفی گذاشته و سلامت انسان ها و سایر موجودات زنده را تهدید می کند. برای پیشگیری از این مشکلات، باید استفاده از مصالح ساختمانی غیرآلاینده، مدیریت صحیح پسماندها و به کارگیری سیستم های پالایش آب و هوا در اولویت قرار گیرد. مدیریت منابع آبی در این نواحی به ویژه اهمیت دارد. با توجه به محدودیت منابع آبی در بسیاری از مناطق کوهستانی، لازم است از مصرف بی رویه آب جلوگیری شده و بهره وری در استفاده از آن افزایش یابد. استفاده از سامانه های ذخیره سازی آب باران، تصفیه و بازیافت آب می تواند گامی مؤثر در کاهش فشار بر منابع آبی محلی باشد. علاوه بر این، تأثیرات مرتبط با حمل ونقل مصالح ساختمانی نیز باید مدنظر قرار گیرد. انتقال مصالح به مناطق دورافتاده و صعب العبور می تواند موجب تخریب پوشش گیاهی و افزایش آلودگی صوتی و هوا گردد. توصیه می شود از روش های حمل ونقل با حداقل اثرات زیست محیطی استفاده شود و تا حد امکان مصالح محلی جایگزین مواد وارداتی گردد. این رویکرد نه تنها آثار محیط زیستی را کاهش می دهد بلکه موجب صرفه جویی در مصرف سوخت نیز خواهد شد. اهمیت حفاظت از منابع انرژی در مناطق کوهستانی نیز نباید نادیده گرفته شود. با توجه به محدودیت موجود در دسترسی به منابع انرژی در این نواحی، استفاده از انرژی های تجدیدپذیر نظیر خورشیدی و بادی می تواند گام مثبتی برای کاهش اثرات منفی بر محیط زیست باشد. نصب تجهیزات انرژی پاک مانند پنل های خورشیدی، توربین های بادی و سامانه های حرارتی زمین گرمایی از اقدامات کلیدی در دستیابی به این هدف هستند. برای مشاهده تیرآهن کلیک کنید.

ساخت در مناطق کوهستانی

جنبه های قانونی و شهری

ساخت وساز در مناطق کوهستانی به دلیل ویژگی های منحصربه فرد این نواحی، مستلزم دقت در جنبه های فنی، زیست محیطی و همچنین رعایت ملاحظات قانونی و شهری است. قوانین مرتبط با این مناطق با هدف حفظ ایمنی، حفاظت از منابع طبیعی و تحقق اهداف توسعه پایدار تدوین شده اند. در این متن به بررسی ابعاد مختلف قانونی و شهری مرتبط با ساخت وساز در مناطق کوهستانی پرداخته می شود. یکی از اصلی ترین ابعاد قانونی، دریافت مجوزهای ساخت وساز است. در بسیاری از کشورها، به ویژه در نواحی کوهستانی با اکوسیستم های حساس و زمین شناسی پیچیده، تمامی عملیات ساختمانی تحت نظارت نهادهای دولتی یا محلی انجام می شود. برای آغاز هر پروژه، اخذ مجوزهای ضروری نظیر مجوزهای زیست محیطی، ساختمانی و عمرانی الزامی است. این مجوزها معمولاً شامل ارزیابی اثرات زیست محیطی، تأثیرات احتمالی بر منابع طبیعی و زیرساخت هایی مانند آب و برق است. در برخی مناطق، محدودیت هایی برای ساخت وساز در بخش هایی مانند مناطق دارای شیب تند یا کنار منابع آبی برای پیشگیری از تخریب اکوسیستم ها لحاظ می شود. استانداردها و مقررات ایمنی نیز نقش ویژه ای در ساخت وساز این نواحی ایفا می کنند. این استانداردها برای حفاظت از سازه ها در برابر بلایای طبیعی مثل زمین لغزش، سیلاب یا زلزله وضع شده اند. به طور مثال، سازه ها باید با توجه به پایداری خاک و مقاومت در برابر رانش زمین طراحی شوند. قوانین موجود همچنین درباره نوع مصالح، روش های ساخت و طراحی سازه ها اطلاعات دقیقی ارائه می دهند تا امنیت آن ها تضمین شود. علاوه بر این، در مناطقی با شرایط خاص مانند بارش سنگین برف یا یخبندان، سازه ها باید به گونه ای طراحی شوند که مقاومت لازم را داشته باشند. حفاظت از محیط زیست یکی دیگر از موضوعات کلیدی در ساخت وساز نواحی کوهستانی است. بسیاری از این مناطق به عنوان نواحی حفاظت شده تحت مقررات سختگیرانه زیست محیطی قرار دارند. قوانینی جهت جلوگیری از تخریب پوشش گیاهی، آلودگی منابع آبی و آسیب به زیستگاه های طبیعی تدوین شده است. پیش از شروع پروژه، انجام ارزیابی های زیست محیطی الزامی بوده و برنامه هایی نیز باید برای بازسازی طبیعت پس از اتمام پروژه مدنظر قرار گیرد، به ویژه در مناطقی با اکوسیستم های حساس. مقررات مرتبط با توسعه شهری نیز در این مناطق از اهمیت بالایی برخوردارند. چالش هایی مانند محدودیت زیرساختی و جغرافیایی باعث می شوند که طرح های شهری به طور دقیق طراحی شوند تا از مشکلاتی چون تراکم جمعیت و تخریب محیط جلوگیری شود. این طرح ها باید همسو با سیاست های حفاظت از محیط زیست و اصول توسعه پایدار باشند و ظرفیت محیطی منطقه را مدنظر داشته باشند. علاوه بر موارد فوق، مسائل حمل ونقل در مناطق کوهستانی نیز نیازمند برنامه ریزی ویژه است. با توجه به دشواری دسترسی به بسیاری از این نقاط، طراحی دقیق زیرساخت های حمل ونقل ضروری است. محدودیت هایی مانند احداث جاده های کم اثر و استفاده از سیستم های حمل ونقل پایدار می تواند به کاهش اثرات منفی بر محیط زیست کمک کند. در کنار همه این مسائل، نقش جوامع محلی و مسئولیت های اجتماعی نیز بسیار حائز اهمیت است. مشارکت مردم محلی در تصمیم گیری ها نه تنها به حفظ محیط زیست کمک می کند بلکه مفید بودن پروژه برای نیازهای آنان را تضمین خواهد کرد. توسعه پایدار در این نواحی نیازمند توجه همزمان به حفظ منابع طبیعی و تأمین خواسته های جوامع انسانی است. در نهایت، بازسازی مناطق آسیب دیده یکی دیگر از جنبه های قانونی مهم در این زمینه است. هنگام بروز خسارت به اکوسیستم ها ناشی از پروژه های ساخت وساز، اقدامات جبرانی همچون کاشت دوباره پوشش گیاهی، پاکسازی منابع آبی و بازسازی محیط باید اجرا شود تا تعادل زیست محیطی منطقه تا حد ممکن بازیابی شود. در این مقاله به ساخت در مناطق کوهستانی پرداخته شد.