بالای این ظرف، یک سقف مقعر قرار دارد که گرما را روی سطح فلز مذاب منعکس میکند. جریان شدیدی از اکسیژن را از روی فلز مذاب عبور میدهند تا ناخالصیهای موجود در آن بسوزند. در این روش ناخالصیها در اثر انتقال گرما در مایع و عمل پخش به سطح مایع میآیند و عمل تصفیه چند ساعت طول میکشد، البته مقداری از آهن، اکسید میشود که آن را جمعآوری کرده، به کوره بلند بازمیگردانند.
روش دیگر جدا کردن ناخالصیها از آهن
در روش دیگری که از همین اصول شیمیایی برای جدا کردن ناخالصیها از آهن استفاده میشود، آهن مذاب را همراه آهن قراضه وماده کمک ذوب در کورهای بشکه مانند که گنجایش ۳۰۰ تن بار را دارد، میریزند. جریان شدیدی از اکسیژن خالص را با سرعت مافوق صوت بر سطح فلز مذاب هدایت میکنند و با کج کردن و چرخاندن بشکه، همواره سطح تازهای از فلز مذاب را در معرض اکسیژن قرار میدهند.
اکسایش ناخالصیها بسیار سریع صورت میگیرد و وقتی محصولات گازی مانند CO۲ رها میشوند، توده مذاب را به هم میزنند، بهطوریکه آهن ته ظرف، رو میآید. دمای توده مذاب، بیآنکه از گرمای خارجی استفاده شود، تقریباً به دمای جوش آهن میرسد و در چنین دمایی، واکنشها فوقالعاده سریع بوده، تمامی این فرایند، در مدت یک ساعت یا کمتر کامل میشود و معمولاً محصولی یکنواخت و دارای کیفیت خوب بدست میآید.
تبدیل آهن به فولاد آلیاژی
آهن مذاب تصفیه شده را با افزودن مقدار معین کربن و فلزهای آلیاژ دهنده مثل وانادیم، کروم، تیتانیم، منگنز و نیکل به فولاد تبدیل میکنند. فولادهای ویژه ممکن است مولیبدن، تنگستن یا فلزهای دیگر داشته باشند. این نوع فولادها برای مصارف خاصی مورد استفاده قرار میگیرند. در دمای زیاد، آهن و کربن با یکدیگر متحد شده، کاربید آهن ({\displaystyle {\ce {Fe3C}}}) به نام «سمنتیت» تشکیل میدهند. این واکنش، برگشتپذیر و گرماگیر است:
{\displaystyle {\ce {3Fe + C + q -> Fe3C}}}
هرگاه فولادی که دارای سمنتیت است، به کندی سرد شود، تعادل فوق به سمت تشکیل آهن و کربن، جابجا شده، کربن به صورت پولکهای گرافیت جدا میشود. این مکانیزم در چدنها که درصد کربن در آنها بیشتر است، اهمیت بیشتری دارد. برعکس، اگر فولاد به سرعت سرد شود، کربن عمدتاً به شکل سمنتیت باقی میماند. تجزیه سمنتیت در دمای معمولی به اندازهای کند است که عملاً انجام نمیگیرد. وباسرد کردن سمنتیت فولاد را به وجود میآورند.
عنصرهای آلیاژی فولاد
عنصرهای آلیاژ شده با فولاد، به فولاد خاصیتهای گوناگون میدهند، این خواص میتوانند فیزیکی، شیمیایی یا مکانیکی باشند. اثر عناصر مختلف بر روی فولاد به صورت زیر است:
عنصر آلیاژی اثر عنصر آلیاژی کربن با آهن ترکیب میشود و نشان دهنده جنس فولاد میباشد. افزایش میزان کربن در ابتدا استحکام و سختی فولاد را بالا برده و سپس فولاد را ترد میکند. مس در هنگامی که فولاد برای کاربردهای دریایی استفاده گردد به آن مس میافزایند. فولاد مس دار، در ساختن سپرها و شمعهای فولادی سکوها و اسکلههای بندری و ساختمانهای دریایی مصرف میشود گوگرد کاهش استحکام فولاد و افزایش تردی آن. میتواند باعث افزایش قابلیت ماشینکاری فولاد گردد فسفر رفتاری مشابه گوگرد دارد و میتواند باعث کاهش استحکام فولاد و افزایش تردی و در عین حال قابلیت ماشینکاری فولاد گردد. نیکل سختی و استحکام فریت را بالا میبرد و دمای شکست ترد فولاد را کاهش میدهد.
تحلیل هفتگی: هفته اول اسفند ما...
در هفته ی که گذشت شاهد نوساناتی در شاخص بورس و در پی آن شاهد افز...